Te vroege seks is gevaarlijk voor je (latere) huwelijk?

We leven in een tijd dat het vanzelfsprekend lijkt dat je als stelletje elkaar ook zo snel mogelijk seksueel leert kennen. Die vanzelfsprekendheid is vooral ontstaan sinds de seksuele revolutie in de vorige eeuw. Als je elkaar ‘leuk’ vindt, dan ga je toch met elkaar naar bed? All-you-need-is-love. En dat soort ‘love’ is vooral ook seks. Maar is dat ook zo vanzelfsprekend?

Elke christen weet uit eigen ervaring dat jonge mensen al vroeg seksuele aantrekkingskracht ervaren. Als je verliefd wordt, dan komen die gevoelens ‘vanzelf’ mee. En de tijd waarin wij leven dwingt jongeren bijna om het dan ook maar te gaan ervaren. Maar nu komt mijn stelling:
Toegeven aan die verlangens vóór de veiligheid van het huwelijksverbond is om meerdere redenen levensgevaarlijk.
Ik druk het maar even zo kras uit. Ik ga dat in deze column niet theologisch onderbouwen. Daar zijn genoeg boeken over geschreven en discussies over gevoerd, ook op deze site. Ik wil het uitleggen.
Het heeft wat mij betreft totaal geen nut om tegen jongeren te zeggen dat “het” niet mag en zeker niet omdat de kerk daar (wellicht) bepaalde normen over heeft. Ik wil juist benadrukken dat er iets gebéurt in de seksuele eenwording. Je ziel verkleeft aan de ander. En dat is niet alleen iets van je lichaam, iets natuurlijks, er gebeurt vooral iets ‘bovennatuurlijks’.

Beschermende paraplu nodig
God is de uitvinder van het huwelijk en Hij heeft beschermende principes gegeven voor ons welzijn. Hij heeft seks (in de vorm van lichamelijke éénwording) bedoeld onder de beschermende paraplu van het huwelijksverbond. Daarbuiten is het voor de christen, die Jezus wil navolgen, gewoon gevaarlijk.
Jezus herhaalt wat al in Genesis 2:24 staat: Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn. Jezus benadrukt dus dat beschermende Goddelijke principe (zie Markus 10:7).
Hier zien we de volgorde zoals God die heeft bedoeld. Ik benadruk nog een keer: Hij zegt dat voor onze bescherming, voor ons bestwil, niet om ons te plagen.

Ik vertaal Gods stappenplan even naar de taal van onze tijd.
1.    De man (en de vrouw) komen los van hun ouders. Het belang daarvan is overigens een onderwerp apart. Daar kom ik in een andere column op terug.
2.    Ze sluiten met elkaar een huwelijksverbond (aanhangen = aankleven, hechten). En dan is het voor de christen dat God Zelf zich aan dat huwelijk verbindt. Het drievoudig snoer.
3.    Hierna pas komt stap 3: het ‘één-vlees-worden’, het beleven van de seksualiteit, de lichamelijke eenwording.

De punten 1 en 2 zijn randvoorwaarden voordat je veilig aan punt 3 toe kunt komen.
Bij punt 1 is het niet een kwestie van op jezelf wonen. Het is een proces van leren zelfstandig en volwassen te worden, ook geestelijk. Dat is met God leven en met Hem de eerste liefdesrelatie opbouwen. In dat proces past ook het geestelijk leren kennen van je toekomstige verbondspartner door eindeloos met elkaar te praten, met elkaar te leren bidden enzovoort.
Pas daarna ga je een huwelijksverbond met elkaar aan (punt 2). Niet alleen omdat je veel van elkaar houdt, maar ook omdat je er heel bewust voor kiest. Met je verstand, met je wil en met je gevoel. Ook op dat ‘verbond’ kom ik in een andere column terug.
Tot slot volgt de lichamelijke eenwording (punt 3), waaronder de seksualiteit.

De gezonde en ongezonde zielsband
Voor een christen past seks dus binnen het huwelijksverbond. Dat verbond is de veilige setting, onder de zegen en bescherming van God, waar ook de zielen gezond zullen samensmelten. Dat is namelijk het wezenlijke, het onzichtbare, dat in de seksuele eenwording plaatsvindt. Als je met iemand gemeenschap hebt, zoals de Bijbel dat met een ouderwets woord noemt, dan verkleeft je ziel aan de ander en omgekeerd. Je wordt één. Dat betekent dat seks veel meer is dan de opwinding van het vrijen en het orgasme. Er gebeurt meer. Er komt iets van de ziel van de ander in jou en omgekeerd.
Joke en ik hebben in al die jaren dat we in bevrijdingspastoraat actief zijn, zo vaak gezien dat ‘onveilige seks’ (en dan bedoelen we geestelijk onveilig) tot grote problemen kan leiden. Maar bij God kun je altijd herstellen, daarover zo meer.
Binnen een huwelijksverbond is die zielsverkleving (van stap 3) veilig omdat God Zichzelf verbindt aan dat huwelijk. Buiten een huwelijk, of vóór het huwelijk, is zo’n zielsverkleving gevaarlijk. Het besef dat er in de seksuele eenwording tussen een jongen en meisje iets gebeurt met je ziel in de hemelse gewesten, in de onzichtbare werkelijkheid, is daarom heel belangrijk. Als je dat gaat inzien, dan is het niet een kwestie van iets niet mogen van God. Hij wil ons beschermen tegen ongewenste neveneffecten van zielsverklevingen buiten het huwelijksverbond.

Oude relaties komen mee in je huwelijk
Stel dat je met meerdere vrouwen seksueel één bent geweest vóór je huidige huwelijk, dan komen die onzichtbare (maar wel merkbare) zielsverklevingen gewoon mee in je huidige huwelijksrelatie. Dat gebeurt vaak ook nog in het onbewuste, in de geestelijke wereld. Wij hebben zo vaak gezien dat die akelige ‘onzichtbare ruis’ uit oude relaties het huidige huwelijk fors kunnen beïnvloeden. En de duivel lacht daarbij in zijn vuistje. De Bijbel heeft het in dit verband dan niet voor niets over onreine relaties. Als (aanstaand) christenechtpaar zou je dit soort onveilige verbindingen (uit het verleden) moeten opruimen met God. Dit is iets wat je moet willen doen ter wille van de veiligheid van je huwelijk, maar ook voor je eigen geestelijke gezondheid. En dat kán ook! Bij God kun je altijd opruimen.
In het kader van een column voert het te ver om dit helemaal uit te werken. Twee duidelijk uitgewerkte boeken over dit onderwerp zijn geschreven door Wilkin van de Kamp (Vrij Zijn) met de titels ‘Wat seks met je doet’ en ‘Bevrijd van banden’. Ook het boek ‘Seks in de kerk’ van Willem J. Ouweneel werkt dit onderwerp mooi uit.

Wat dan als je gefaald hebt?
Stel nu dat je merkt dat je hierin (fors) tekortgeschoten bent? Je bent met anderen naar bed geweest voor je huwelijk? En intussen ben je wel getrouwd en je merkt onwillekeurig dat je ‘onreine verleden’ je dwarszit. Dan is het zeker niet te laat om dit met je partner bespreken en eerlijk te belijden waarin je hebt gefaald. Samen met God kun je dit gaan opruimen. Jezus is ook op die terreinen een ‘Heiland’, een ‘héélmaker’, want dat is één van de betekenissen van Zijn Naam. In onze begeleiding van echtparen hebben we al zo vaak gezien dat een stel zelfs met terugwerkende kracht onbesproken dingen heeft kunnen opruimen door deze te belijden aan elkaar en aan God. We hebben ook gezien hoe bevrijdend het kan zijn wanneer ze God vragen om de wonden te helen. Gods genade en vergeving zijn superkrachtig als er sprake is van oprecht berouw. Let wel: dit gaat dus niet alleen over de seksuele relaties van vóór je huwelijk. Het geldt ook voor het nalaten van het elkaar leren kennen (stap 1) en het samenwonen in plaats van trouwen (stap 2). Je gaat ervaren hoe bevrijdend dat is en hoeveel sterker je huwelijk gaat worden.

Aanstaande echtparen helpen met vragen stellen
Wijzelf hebben in onze verkeringstijd bijna gefaald. We zijn net niet te ver gegaan, dachten we. Toch hebben we ook dat ‘opzoeken van de grenzen’ later aan God beleden als zonde en dat werkte voor ons écht bevrijdend. Later hebben we gefaald in het begeleiden van (aanstaande) echtparen. Omdat we jong waren én onvoldoende kennis hadden, durfden wij al dit soort confronterende vragen niet goed te stellen, terwijl we ergens wel aanvoelden dat aanstaande echtparen een seksueel verleden hadden dat niet was opgeruimd. We hebben door schade en schande geleerd dat we dit wel ter sprake hadden moeten brengen, vooral toen we merkten dat er al heel snel huwelijksproblemen en zelfs echtscheidingen door ontstonden. We hebben geleerd dat je nooit te diep kunt doorvragen bij een jong stel dat wil gaan trouwen. Dat doe je niet om streng te zijn, maar om ze te beschermen tegen de schadelijke effecten als dit onbesproken blijft en/of geheimen worden.